همانا با دوستان خود اینگونه با محبت صحبت کنید، باشد که رستگار شوید :)

تقریبا یه سالی میشه که میشناسمش. همشهری هستیم ولی اون دانشجوی مدیریتِ دانشگاه تهرانه. عقایدمون زمین تا آسمون فرق دارن باهم. زمین تا آسمون که میگم ینی واقعا زمین تاااا آسمون! :دی چند باری گفته که بیا باهم بریم بیرون و خلاصه بیشتر بشناسمت، ولی تو این موارد دیر اعتماد میکنم و حتی اگه منم بخوام برم مامان عمرا بذاره برم -_- با اینکه دورادور میشناسمش و شایدم ته دلم دوست داشته باشم ببینمش. برا همین قرار گذاشتیم تهران همدیگه رو ببینیم D: با اینکه بعضی وقتا با عقایدش میره رو اعصابم ولی منم دوسش دارم :) چون اون کسیه که پارسال تو بدترین شرایط باعث میشد وسط گریه کردن هام به خل و چل بازی هاش بخندم و اصلا متوجه گذر زمان نشم و یه دفه ببینم ساعت 5 ِصبحه و اون بخاطر من بیدار مونده تا حالم بهتر بشه :))

و همچنین اون کسی بود که منو با دنیایی از موسیقی های بی کلام آشنا کرد و بعدش من عاشق این سبک شدم. تا جایی که الان وقتی حال خوشی ندارم بیشتر از هر چیزی بی کلام گوش میدم :)

این پی ام رو هم چند شب پیش وقتی داشتم برا امتحان میخوندم، فرستاد. ساعت 2 نصفه شب بود فکر کنم. و واقعا چند روزه که بخاطر این همه محبت حالم خیلی خوبه :))

میدونم بی معرفتیه که نمیرم ببینمش :دی شما جای من بودید چیکار میکردید؟ :)

پ.ن : امروز بیست و دوم خردادِ هزار و سیصد و نود و پنج هجری خورشیدی، ایران به جام جهانی صعود کرد :) 23:26

دوست دارم سال ها بعد که اینجا رو میخونم این رو ببینم و لبخند بیاد رو لبم :)